Η Γριά Και Το Αμπέλι

Μια φτωχή γυναίκα περνούσε κάποτε δίπλα από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια. Σταμάτησε και κοιτούσε τα κατάφορτα κλήματα και πεινασμένη καθώς ήταν, συλλογίστηκε:

– Πώς θα ήθελα να είχα ένα τσαμπί απ’ αυτά!

Εκείνη τη στιγμή περνά ο νοικοκύρης του αμπελιού, τη χαιρετά και της λέει:

– Κυρά, θέλεις λίγο σταφύλι;

Στην καταφατική απάντησή της, χάθηκε μέσα στο αμπέλι για να κόψει. Η γυναίκα περίμενε. Πέντε, δέκα λεπτά, ένα τέταρτο πέρασε, χωρίς ο αμπελουργός να φανεί. Βαρέθηκε, λοιπόν, να περιμένει και με την ιδέα πως ο άνθρωπος την είχε ξεχάσει, ξεκίνησε να φύγει…

Μα, να! Την ίδια στιγμή, φορτωμένος ένα πανέρι με διαλεκτά σταφύλια, φαίνεται μπροστά της και της λέει χαμογελώντας:

– Να με συμπαθάς που άργησα. Μα ήθελα να σου διαλέξω από τα καλύτερα!

Ο Θεός αργεί, γιατί θέλει να γεμίσει το πανέρι των ευλογιών Του, πριν το προσφέρει στην ψυχή που Του ζήτησε ένα μόνο τσαμπί!

ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Τριμηνιαίο περιοδικό Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου – Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως
Τεύχος 9ο  – Οκτώβριος – Νοέμβριος – Δεκέμβριος 201