Η Καρδιά Χορεύει

Ήταν κάποτε μια σαρανταποδαρούσα που ήξερε να χορεύει υπέροχα με τα σαράντα ποδαράκια της. Κάθε φορά που χόρευε μαζεύονταν γύρω της όλα τα ζώα του δάσους για να τη θαυμάσουν. Όλοι ήταν γοητευμένοι από την τέχνη της.

Μόνο ένα ζώο δεν άντεχε από τη ζήλια του… ο βάτραχος. Σκεφτόταν συνεχώς πώς θα την έκανε να σταματήσει τον χορό. Δεν μπορούσε φυσικά να πει ότι ο χορός δεν του άρεσε και δεν μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο ίδιος χορεύει καλύτερα, γιατί απλά κανείς δε θα τον πίστευε.

Με τα πολλά σκέφτηκε ένα σχέδιο διατάραξης του νου. Κάθισε κι έγραψε στην σαρανταποδαρούσα ένα γράμμα:

«Ασύγκριτη χορεύτρια σαρανταποδαρούσα, είμαι ένας ταπεινός θαυμαστής της εξαίσιας χορευτική σου τέχνης και πολύ θα ήθελα να μάθω πώς ακριβώς χορεύεις. Σηκώνεις πρώτα το αριστερό πόδι υπ’ αριθμόν 27 και ύστερα το δεξί πόδι υπ’ αριθμόν 12; Ή αρχίζεις τον χορό σηκώνοντας το δεξί πόδι υπ’ αριθμόν 33 και ύστερα το αριστερό πόδι υπ’ αριθμόν 39; Περιμένω με ανυπομονησία την απάντησή σου. Με όλη μου την αγάπη το βατραχάκι».

Μόλις η σαρανταποδαρούσα πήρε το γράμμα άρχισε να σκέφτεται για πρώτη φορά στη ζωή της πώς ακριβώς χόρευε. Ποιο πόδι σήκωνε πρώτο; Ποιο πόδι ερχόταν δεύτερο; Η σκέψη της είχε πνίξει τη φαντασία της καρδιάς και με τη καρδιά της χόρευε…

Έτσι η σαρανταποδαρούσα μας δε χόρεψε ποτέ ξανά, όπως πριν…

Παγκόσμια Σοφία