Πάντα Ανέβαινε

Ανέβα… Ανέβα…

Πάντα ανέβαινε.

Ακόμη πιο ψηλά.

Στην κορφή σε περιμένει η αγάπη

μ’ ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα.

Ανέβα…

Όλο μπρος… όλο ψηλά.

Κι αν δε βρεις δρόμο

Φτιάξε.

Στην αγάπη δεν υπάρχουν δρόμοι έτοιμοι,

τους φτιάχνεις εσύ.

Ανέβα…

Έστω κι αν δεις

πως τα λουλούδια είναι ψεύτικα

κι η αγάπη – η ολόφλογη αγάπη-

ένας καπνός, εσύ ανέβα.

Ανέβα…

Έστω κι αν στην κορφή

αντίς για τριαντάφυλλα

σε περιμένει ένα μπουκέτο μαχαίρια,

εσύ ανέβα!

Ανέβα…

Και πες «ευχαριστώ».

Όχι στα τριαντάφυλλα, όχι στα μαχαίρια.

Πες ευχαριστώ στη δύναμη,

που σ’ έκανε ν’ ανέβεις…

(παππούς) Μενέλαος Λουντέμης «Ανεβάσματα»